ARINAGA - Dinsdag 23 januari 2024 - blz. 8.
We brengen de eerste uren van de dag door bij het zwembad. Het is 25 graden.
Dan wat boodschapjes halen en lunchen.
Om 13:30 uur stappen we in de auto voor een bezoek aan Arinaga. Een kustplaats in het oosten. De plaats zelf is niet bijzonder interessant. Gewoon
huizenblokken en rechte straatjes. Op een flink terrein met grind, aan de oostkant van Arinaga, parkeren we en lopen de boulevard op. Die is best
mooi en ook breed met bankjes en bomen en wel 2 km. lang.
Sommige gebouwen hebben mooie kleuren. Het strand heeft zwart zand en veel stenen. Met rotsen als afzetting is er een soort zwembad gecreëerd zodat
je niet te veel last hebt van hoge golven.
We wandelen de bocht om helemaal naar het piertje.
In de loop der jaren is hier wel wat opgeknapt. Zo zien we een mooie wandschildering op de gevel van een gebouwtje. De omgeving is gezellig met
nauwelijks toeristen.
De skyline van het plaatsje is nu helemaal goed te zien. Al verder lopend komen we langs enkele
terrasjes. De zon is heet en voor het eerst proberen we in de schaduw te lopen.
Tijdens de wandeling terug pakken we een terrasje en worden in het Nederlands aangesproken door de ober.
De auto in en kijken of we bij de vuurtoren van Arinaga kunnen komen. Die ligt aan de andere kant van de bebouwing. Daar is zowaar een parkeerterrein dat
bestraat is. Achter een berg zien we de top van de vuurtoren, maar je kunt er niet makkelijk komen.
Dit terrein aan de kust is helemaal opgeknapt met een flink looppad in een golf formaat. Een hoog kunstwerk zien we in de verte.
Tegenover dat looppad en parkeerterrein zijn huizen opgeknapt en nieuwe woonblokken verrezen.
Een paar kleine zilverreigers stelen de show aan de ruige kust. Golven kletsen over de rotsen. We bekijken de hoge abstracte sculptuur die ook nog eens op een verhoging staat, wat nader en zoeken daarna de auto op.
Om 16:30 uur komen we thuis. Herman gaat op een eetkamerstoel zitten en de stoel begeeft het spontaan. Die is niet meer te gebruiken. Een medeweker van het complex biedt excuses aan en neemt de stoel mee. Even later verschijnt hij weer met in zijn hand een fles bubbeltjes wijn. Ter compensatie en nogmaals excuses. Niet nodig vinden wij, maar toch wel leuk.
De Chinees in winkelcentrum Cita is open en we kunnen daar heerlijk van een goede maaltijd genieten.
Thuis zitten we nog een poosje buiten op ons terrasje in het donker.